Merida

Een knuffel en twee kussen staan tussen mij en een busreis naar Merida. Na een goede week neem ik afscheid van Michelle en trek ik verder, naar het noorden van Mexico. Het strand en de eindeloze uren die we er hebben doorgebracht waren heerlijk maar het wordt tijd voor meer Mexico en minder feesten. Om half een rijdt de grote bus weg uit Tulum en verlaat ik een heerlijk dorp met leuke kroegen, een erg goede tortilleria en een mooi hostel. De uren in mijn hangmat in Casa del Sol waren goed om bij te slapen en na te denken over het verloop van mijn reis.

De airco in de luxe bus staat op standje vrieskist en het duurt dan ook niet lang voordat ik kippenvel heb op plekken waar normaal gesproken weinig zonlicht komt. Ik laat mezelf in een stoel zakken en voordat ik het weet zit ik tussen drie jongedames van een jaar twintig. Na wat gegiechel en wat Spaans over en weer probeert de dame naast me een gesprek aan te knopen over mijn haar. Ze blijkt kapster te zijn en ze nodigt me uit om langs te komen in Merida voor een knipbeurt. Zoveel lang blond haar hebben ze hier namelijk niet of het moet een geverfde import-Amerikaan of Italiaan zijn. Voordat ik ook maar antwoord kan geven haalt deze niet onaantrekkelijke jongedame wat klemmetjes uit haar tas en voordat ik het weet ben ik klaar om geknipt te worden. Ik bedank vriendelijk en baal dat ik mijn slingers niet bij heb. Ik was al versierd, nu zij nog.

Ik geef de klemmetjes terug en schrijf mijn naam op een papiertje samen met het hostel waar ik waarschijnlijk zal verblijven tijdens mijn verblijf in Merida. We passeren ondertussen de afslag naar Chichen Itza dus ik weet van mijn vorige trip dat het nog wel een flink stuk zal zijn. Bij een korte stop koop ik een flesje toronja en ga ik even in het zonnetje zitten. Mijn tenen ontdooien langzaam en het broodnodige bloed is alweer onderweg naar mijn voeten. De airco in de bus staat zo gruwelijk koud dat je er een stijve nek van krijgt. Nu beweeg ik mijn hoofd ook niet te veel voordat ik met mijn neus tussen de twee borsten zit van mijn buurvrouw, ze zit bijna op schoot. Ik zit in een korte broek en ril bijna van mijn stoel. Mijn buurvrouw heeft het ook zichtbaar koud en ik bied mijn trui aan. Daar gaat mijn trui. En mijn uitzicht. Uiteindelijk blijkt het allemaal niet voor niks want ik scoor een gratis knipbeurt en een goed gesprek over Merida.

Nu ik wat meer weet over Merida stijgen mijn verwachtingen ook. Mijn hostel ligt midden in het centrum en Merida blijkt te beschikken over een mooi centrum en leuke straatjes om af te struinen. Mijn planning is om een aantal dagen te verblijven om vervolgens door te trekken richting Palengue, een dorpje met een groep ruïnes midden in de jungle. Om te kunnen kamperen heb ik wel een hangmat nodig dus die zal ik moeten kopen in de stad. Misschien kan mijn aantrekkelijke kapster me wel uit de brand helpen met een goedkope hangmat en goedkoop muskietennet.

Een rol Oreo koekjes wordt uit mijn tas gevist en dient als lunch voor vandaag. Mijn eetgewoontes zijn nog niet erg veel veranderd sinds ik hier ben maar gelukkig blijf ik door de hitte en het doen van oefeningen elke avond een beetje in vorm. Samen met een flesje water zit ik in het Mexicaanse zonnetje en geniet van mijn vrijheid. Ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing om te gaan reizen. Er zullen vast wel momenten zijn waarop ik thuis mis en Kareltje, mijn harige maat. Tot ik weer thuis ben zal ik het moeten doen met een foto op de achtergrond van mijn tablet van mijn stoere kat.

De bus rijdt Merida binnen en meteen vliegen twee Israëliërs op me af of ik een goed hostel weet. Het lijkt wel alsof ik ze aantrek die mensen. Ik zeg dat het wel een stukje lopen is en ze knikken een beetje geïrriteerd. Het interesseerde me dan ook geen barst of ze nou wel of niet meekwamen, ik ging er van door. Na een kwartier in de late middagzon was ik het gezeik zat en heb ik ze geadviseerd een taxi te nemen voordat ik ze wat aan zou doen. Het waren vijftien lange minuten vol met gepuf en gekreun. Ik was ze zat. Het waren dan ook geen echte backpackers; wie gaat er nu rondtrekken met een hutkoffer?

Nadat mijn twee hutkoffers met voeten een taxi hadden aangehouden liep ik verder richting mijn hostel. Overal reden bussen en de warme roetzwarte uitlaatgassen bliezen de zweetdruppels van mijn voeten. Voordat ik wist waren mijn voeten zwart en moet ik er uit hebben gezien als een lokale bedelaar. Na een hoop winkeltjes vol met hangmatten en kleding stond ik in eens recht voor het hostel. Ik liep naar binnen en vulde mijn gegevens in en achter mij hoorde ik weer het gepuf en gekreun. De taxi had ze naar een ander hostel gereden en ze hadden een andere taxi nodig gehad om alsnog na mij het hostel te bereiken. Ik lachte hardop in mezelf en van binnen juichte ik zoals ik zou juichen na het scoren van een doelpunt.

De avond die volgde stond in het teken van het weerzien van oude vrienden uit Cancun en de salsa lessen die werden verzorgd door het hostel. Op blote voeten met tien mensen de basis van salsa geleerd, om de avond erna wat verder op de stof in te gaan. Na een uur waren we allemaal toe aan een biertje en het duurde dan ook niet lang voordat we met zijn allen in of om een hangmat zaten. De avond werd afgesloten met een lokale muzikant die nog best aardig kon zingen. Na de zoveelste hoge uithaal hield ik het voor gezien en was ik toe aan mijn bed.

Vandaag stond namelijk het bezoeken van het centrum van Merida op het programma. Het oude centrum, de pleinen en de parken waren mooi en zeer rustig. Wat mij en Collin, ontmoet in Cancun, direct opviel was dat de mensen hier veel leuker en vriendelijker waren. Minder commercie, meer praatjes. Eindelijk het ware Mexico! Op straat werd ons van alles verteld over de stad en diens plekjes en hebben we een kunstgalerij bezocht. Met schitterende schilderijen van gigantische afmetingen werd het ontstaan van Merida en de rol van de Spanjaarden toegelicht. Die Spanjaarden zijn aan de bloederige schilderijen en afbeeldingen te zien geen lieverdjes geweest. Na een broodje zijn Collin en ik weer richting het hostel gelopen om een frisse duik in het zwembad te nemen. Morgen staat denk ik Uxmal op het programma, ben benieuwd!

Voordat ik het vergeet! Ik liep in een winkelstraat en hoorde een super leuk nummer. Ik heb van het meisje, na heel wat gegiechel, een naam en titel gekregen; Don Omar - Hasta que salga del Sol! Zeker even luisteren!