Adíos Holanda, Buenos días Mexico!

Het is nu zondagmiddag, tien over twee, en mijn tas zit vol. Vol om samen met mij de komende zes maanden terug te gaan naar de plek waar ik al heel lang naar terug wil. Latijns-Amerika.

Na anderhalf jaar gaat het dan eindelijk gebeuren. Eindelijk terug naar waar het warm is, het ruikt naar rijpe bananen en waar de mensen Spaans spreken. Met enige moeite kreeg ik een aantal weken geleden het bericht dat ik dit jaar niet meer kon gaan studeren. Kut. Datzelfde weekend een leuk feest gegeven en toen kwam het moment daar dat ik moest gaan kiezen. Ga ik een jaar werken? Ga ik een studie doen die ik eigenlijk niet wil? Of kies ik voor het avontuur? Het is het avontuur geworden en daar heb ik tot nu toe nog zeker geen spijt van.

De afgelopen weken hebben bol gestaan van voorbereidingen, dingen kopen, mensen nog voor een laatste keer zien en werken. Na anderhalf jaar werken in de slagerij kwam ook aan die tijd een eind, helaas. Met een geweldig overlevingspakket bestaande uit Cola Light, condooms, snoep en slingers om vrouwen te versieren, heb ik afscheid genomen van mijn collega’s; toppers!

En wat gaat er dan allemaal nog meer in zo’n 48liter-tas? Niet zo veel; een broek, twee zwembroeken, drie overhemden, een shirt en wat onderbroeken. Het is niet veel maar hopelijk genoeg. Mocht ik overigens iets kwijtraken dan wel nodig hebben dan zal ik dat daar ook wel kunnen kopen. Wat je daar, uit eigen negatieve ervaring, niet kunt kopen is lekkere tandpasta. En haargel. En shampoo. En… nouja, een hoop! De bodem van mijn rugzak is dan ook gevuld met een plastic tas vol tandpasta, haargel, shampoo, tandenstokers, tandenborstels etc. Mijn tas zit ondertussen halfvol. Je staat versteld van alle rommel die je mee wilt nemen op reis.

Voor deze reis is ook een iPad aangeschaft om gemakkelijk contact te kunnen houden met thuis en om dingen op te zoeken op reis. En natuurlijk muziek. Veel muziek. Lekker straks in een hangmat met een flesje Fresca (soort Sprite/Fanta). Ik heb echt totaal nog niet het gevoel dat ik straks vertrek. Erg vreemd.

Gisteravond op gepaste wijze afscheid genomen van een hoop mensen met een avondje karten en stappen in Eindhoven. Nu met de openhaard aan mijn eerste reisverslag schrijven. Karel op schoot. Voor het laatst met mijn harige maat in een maand of zes. Ik heb dan ook een foto van hem gemaakt zodat ik hem tijdens mijn tijd daar nog eens kan bekijken. En natuurlijk Skype. Al zal dat wel wat lastig worden met een kat.

Vannacht om een uurtje of drie zal mam me wegbrengen naar Amsterdam Schiphol. Eerst naar Londen, dan Miami en uiteindelijk Cancun, Mexico. Ik heb voor de eerste vier nachten een hostel met ontbijt, avondeten en gratis tequila. Haha! Hoe goed kun je een reis beginnen. Ik zal proberen tijdens de reis stukjes te blijven schrijven en foto’s te blijven maken.

Ga ik nu de laatste dingen bij elkaar zoeken. Tot het volgende verhaal!

Adíos Holanda, Buenos días Cancún.

Kees