Gestrand!

Daar sta je dan. Met je goede gedrag. Na ongeveer zeventien uur reizen kom je met een uur vertraging aan op Miami International Airport. Het hele riedeltje begon zeventien uur geleden met een knuffel van mam en de paspoortcontrole in Nederland. Nog nooit op Londen gevlogen dus altijd leuk. Korte vlucht, snel je ontbijt naar binnen en door met slechts een uur overstap omdat je twintig minuten vertraging hebt. Op naar Miami om daarna door te vliegen naar Cancun. Atlhans, dat was de planning...

Nu zit ik in de lobby van een viersterrenhotel aan een koud, door American Airlines gesponsord, biertje. Om een uur of zes lokale tijd gaat het buffet hier open en dan mag ik aanschuiven.

Mijn vlucht van Londen naar Miami was goed. Goede pizza, ranzige spinazie lasagne en een hele leuke vent die naast me zat. 65 jaar, kaal, drie tanden en de lach van Rene van der Gijp alleen dan de Indiase versie. Wat een prachtige vent. Hebben ongeveer negen uur nonstop gepraat over van alles en nog wat. Hij was al 60 uur onderweg; zo rook het ook. Voorderest zat het vliegtuig vol met dikke Amerikanen, een gigantische berg Pakistanen en mensen uit India; nog nooit zoveel goud aan iemand zien hangen als vandaag. Je kon geen polsen, vingers en nekken meer zien.

Ik vertrek dus morgenochtend vroeg naar Cancun en duik vanavond maar vroeg mijn bed in! Maar eerst dat buffet maar eens aan den lijve ondervinden. En garde!

Saludos en tot snel,

Kees

Mensen met Skype? gc.van.der.linden!